نکاتی درباره «ای دی اچ دی»

به گزارش ایسنا، بیش از 8 درصد از دانشجویان کالج نیز مبتلا به ADHD هستند و اغلب در سکوت با پیامدهای این اختلال دست و پنجه نرم می کنند از جمله حواس پرتی در سخنرانی ها، ناتوانی در انجام تکالیف به موقع یا مشکل در دوست یابی.

این عارضه حتی می تواند باعث فراموش کردن مصرف داروهای ADHD شود که از سوی پزشک برای کمک به آنها تجویز می شود تا کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.

«آندریا کرونیس توسکانو»، استاد در گروه روانشناسی دانشگاه مریلند و رئیس انجمن روانشناسی بالینی کودک و نوجوان انجمن روانشناسی آمریکا، متخصص این اختلال عصبی-رشدی مزمن است که با علائم بی توجهی، بیش فعالی، تکانشگری و/یا اختلال در تنظیم احساسات مشخص می شود.

اکتبر (ماه جاری میلادی)، ماه آگاهی از اختلال کمبود توجه/بیش فعالی است و کرونیس توسکانو چند نکته کلیدی در مورد این اختلال را که همه باید بدانند به اشتراک گذاشته است:

ADHD قابل درمان است

او گفت: همه ما افراد مبتلا به ADHD را می شناسیم که یاد گرفته اند با آن کنار بیایند، جایگاه خود را پیدا کرده اند و عملکرد بسیار خوبی دارند. این یکی از امیدوارکننده ترین نکات در مورد ADHD است.

درمان ها می تواند شامل درمان رفتاری و شناختی-رفتاری، آموزش مهارت ها و داروهای محرک باشد. این متخصص توصیه می کند که با یک پزشک مراقبت های اولیه یا یک متخصص اطفال به عنوان اولین قدم برای تشخیص و درمان این بیماری صحبت کنید.

او گفت: ما بیش از هر زمان دیگری در مورد ADHD و سلامت روان جوانان گفت وگو می کنیم. اگر بخواهیم انگ سلامت روان را کاهش دهیم و دسترسی به درمان ها را افزایش دهیم، این گفت وگوی آزادانه واقعاً مهم است.

در صورت عدم درمان، ADHD می تواند اثرات مخربی داشته باشد

این متخصص گفت که مردم به شدت تأثیر ADHD درمان نشده بر افراد، خانواده ها و جامعه را دست کم می گیرند.

ADHD می تواند منجر به افسردگی، خودکشی، مصرف مواد، ترک تحصیل و حتی حبس شود. او گفت که امید به زندگی در افراد مبتلا به این اختلال که درمان نشده است بین 10 تا 15 سال به دلیل عواقب سلامت جسمی و روانی کاهش می یابد.

او اظهار کرد: ما باید این اختلال را جدی بگیریم زیرا عدم درمان آن می تواند عواقب جدی داشته باشد.

نابرابری ها و موانعی که برای درمان ADHD وجود دارد

به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، این متخصص اشاره کرد همه به یک پزشک مراقبت های اولیه یا متخصص اطفال دسترسی ندارند تا بتوانند اولین گام ها را برای تشخیص یا درمان خود یا فرزندشان بردارند. همچنین بسیاری از مدارس کمبود منابع دارند و نمی توانند ارزیابی به موقع برای دانش آموزانی که مشکل دارند، فراهم کنند.

عوامل اجتماعی و اقتصادی مانند عدم دسترسی به حمل و نقل یا پوشش بیمه هم می تواند مانعی برای افرادی که به دنبال برنامه های حمایتی و درمانی ADHD هستند، ایجاد کند. مانع دیگر می تواند ننگ باشد.

او ابراز کرد: مردم همیشه نمی خواهند به مدرسه یا کارفرمای خود بگویند که به این بیماری مبتلا هستند - آنها دوست ندارد برچسب بیماری داشته باشند. در نتیجه ممکن است حمایت مورد نیاز خود را دریافت نکنند.

وی گفت در مورد درک ADHD در دختران و زنان، تحقیقات و انعطاف بیشتری نیز مورد نیاز است و اشاره کرد که بسیاری از علائم و «پرچم های قرمز» پزشکان برای تشخیص این اختلال در ادبیات روانپزشکی با در نظر گرفتن پسران و مردان توضیح داده شده است.

این متخصص بیان کرد: بعضی از افراد ADHD را آنقدر مهم نمی دانند اما این اختلال به نتایج مهم بسیاری مرتبط است از جمله سلامت و تندرستی روانی، پیشرفت تحصیلی و استقلال مالی. بسیاری از مردم که درمان نمی شوند تحت تاثیر پیامدهای سوء آن قرار می گیرند.

به گفته متخصصان، کودکان مبتلا به این اختلال در گوش دادن و پیروی از آموزش ها و قواعد مشکل دارند، نمی توانند به درستی توجه کنند و نیاز است که انجام کارهای محول شده به آنها به طور مداوم یادآوری شود.

همچنین ممکن است حواس پرت و بی نظم باشند یا به طور کلی در دنیای خودشان گم شوند.

ممکن است سخت باشد که از آنها بخواهید بی حرکت بنشینند یا صبور باشند. این کودکان اغلب در انجام تکالیف خود عجله می کنند و دچار اشتباه می شوند که نشان دهنده عدم علاقه آنها به کاری است که مشغول آن هستند.

اغلب احساس کلافگی و ناامیدی می کنند و باعث می شود که به شدت بی قرار باشند.

انتهای پیام